دارم رهایی را در حس و حال، هم تجربه می کنم. فهمیده ام در عین اینکه می شود با کار کردن روی نیروهای درونی همیشه شاداب بود؛ اما می توان هم چنین نکرد. آری می توان گاهی انتخاب گر نبود! می شود گاهی دست از سر خود برداشت! به هیچ جای کائنات بر نمی خورد. اتفاقا جذابیت آدم را هم بیشتر می کند:) چون او را طبیعی تر نشان می دهد. می شود مثل برگ زرد پاییزی، رها در باد، خود را به جریان های زندگی سپرد. می شود تبدار بود و نمرد، می شود درگیر بود و نایستاد. می توان زشت بود و با موهای شانه نکرده از خانه بیرون رفت و خرید کرد. می شود شکسته بود و زمینگیر نشد، می توان عاشق بود و واصل نشد، می توان دردمند بود و فارغ نشد و در یک کلام می شود ناراحت بود و زندگی کرد! آری می شود! حالا چه از کسی ناراحت باشم چه از زندگی چه از خودم. خوشحالم از این کشف. امشب شهودا این را فهمیدم بدون دریافت هیچ توصیه عاقلانه ای از کسی. فهمیدم فرق کرده ام! مدتی است در عین ناراحتی دارم زندگی ام را می کنم! بدون تلاش اضافه ای برای رفع آن و بدون حسرت شعف شورانگیز گذشته ام. پارسال چنین نبودم. شاید از وقتی به خودم اجازه ناراحت ماندن داده ام، توانسته ام به دوستانم هم اجازه ناراحت ماندن از خودم را بدهم. جالب هم گذشته. که به قول آن پیام؛ طبیعتِ شب گذشتن است. بهار امسال نمی دانم چه بود که این همه برایم معجزه کرد. اصلا نمی دانم این اعجاز از فروردینِ تغییر بود یا از اسفندِ رنجهایم؟ چرا این دو با هم مصادف شده بود؟ و چرا این گنج دقیقا بعد از آن رنج مهیا؟ اما هرچه بود، از بهار یا زمستان، دقیقا از چهارشنبه سوری نود و شش، زمانی که از کوه آتش زندگی ام "نپریدم"، بلکه از آن رو که مدتها بود به کوره اش وارد شده بودم، در آن موعد از آن خارج گشتم، انگار ناخودآگاهم فهمیده که باید انرژی ام را از خود زندگی بگیرم که جادو می کند، نه از احساساتم و نه حتی از اهدافم! که احتمالا اولی استیصال می آورد و دومی تعصب. امشب برایم خودآگاه شد. خدایا، روح یا ناخودآگاه من در این سالها دیگر چه چیزهایی را فهمیده که هنوز برایم خودآگاه نشده؟ تا چه زمان فرصت کشف کردنشان را به من می دهی و تا کجا قلمم را یاری می کنی؟ چه چیزهایی هست که ناخودآگاهم نیز هنوز نفهمیده؟ و چه کوره های دیگری پیش رویم نهادی تا اینچنین روح پروری کنی؟!
درباره این سایت